Każdy z nas ma swoje tak zwane terytorium psychologiczne. Składa się na nie własne ciało, rzeczy, opinie, uczucia, plany, marzenia i tym podobne. I to metaforyczne terytorium, jak każde inne, ma swoje granice. Granice, których przebieg masz prawo ustalać samodzielnie tam, gdzie Ci pasuje. Jeżeli jednak tego nie robisz, inni ludzie mogą próbować Ci je przesuwać, niszczyć lub naruszać. I wtedy właśnie konieczna jest obrona własnych granic.

Ale zacznijmy od początku. Jak najczęściej inni naruszają Twoje terytorium psychologiczne?

Przez stosowanie wobec Ciebie przemocy fizycznej lub seksualnej. Poprzez używanie Twoich rzeczy bez Twojej zgody, obrażanie Cię, zmuszanie Cię do robienia czegoś na co się nie zgadzasz. Przez szantażowanie Cię, zdradzanie Twoich tajemnic, sabotowanie Twoich planów, atakowanie Twoich opinii. Albo jeszcze inne agresywne zachowania, które w efekcie wywołują w Tobie nieprzyjemne emocje – złość, smutek, poczucie bycia wykorzystywanym czy poniżanym. Jeżeli w jakiejś sytuacji czujesz się źle w kontakcie z drugą osobą, to najprawdopodobniej Twoje granice właśnie zostały naruszone. I to jest właśnie moment, aby stanąć w swojej obronie. Asertywnie najlepiej… Czyli jak?

Asertywna obrona własnych granic to skoncentrowanie się na konkretnym zadaniu tzn. zmianie niekorzystnej sytuacji i wyrażeniu emocji w sposób nienaruszający praw innych osób, a jednocześnie uwalniający od napięcia emocjonalnego.

To jest ta najzdrowsza dla nas droga, która sprawia, że mówimy głośno, co nam nie odpowiada, stajemy we własnej obronie, ale równocześnie nie atakujemy innych ludzi i nie dokładamy oliwy do ognia konfliktu. 

Więcej o tym, a także trochę o obronie przed atakiem werbalnym, opowiadam w dzisiejszym odcinku.