Niedawno wspominałam, że obecnie „robię” studia podyplomowe na UW prowadzone pod nazwą: „Psychologia pozytywna w praktyce – trener umiejętności psychospołecznych”. Obiecałam przy okazji, że powiem o tej psychologii pozytywnej coś więcej. A ponieważ mam wrażenie, że ja ciągle obiecuję jakieś odcinki, a wszystkie nadal są na liście „do nagrania”, to postanowiłam ten jeden faktycznie zrealizować. I puścić od razu.

Psychologia pozytywna jest bardzo młodą odnogą nauki, bo i sama psychologia, jako nauka, jest postrzegana za dość nową. Właściwie narodziła się ona dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Co ważne, od samego początku skupiała się ona osobach zaburzonych i z deficytami. Psychologowie natomiast postrzegani byli jako osoby wyciągające z chorób, ku poziomowi zero (czyli brakowi deficytów i zaburzeń). Dopiero w roku 1998 Martin Seligman uznał, że czas przystąpić do reorientacji psychologii z ludzkich słabości na ludzką siłę. Czyli przejść od wyciągania ludzi z deficytów ku poziomowi zero, do wyciągania ludzi z tej pozycji zero – w górę. Aż do momentu realizacji własnego potencjału i powiększania szczęścia i dobrostanu. Seligman i psychologowie, którzy podłapali tą myśl, zaczęli więc intensywnie opracowywać metodologię, badać i opisywać wyniki tych badań. 

Do takich najważniejszych pojęć, które dobrze jest znać, a które dała nam psychologia pozytywna, należą: 

hedonizm, eudajmonizm, kołowy model szczęścia, flow czyli przepływ, kapitalizacja pozytywnych emocji. A także model PERMA, fixed i growth mindset oraz style wyjaśniania przyczyn zdarzeń. 

O większości skrótowo opowiem ci dzisiaj, ale tym trzem ostatnim zagadnieniom poświęcę osobne, kolejne odcinki.

PS. SCHEMAT FLOW (o którym opowiadam w odcinku):